Zamek w Rzeszowie to jeden z najbardziej charakterystycznych zabytków miasta. Niegdyś centrum kultury i rezydencja magnacka, później ośrodek austriackiego wymiaru sprawiedliwości i siedziba więzienia. To także miejsce hitlerowskich i komunistycznych egzekucji na członkach polskiego podziemia niepodległościowego. Po wojnie siedziba prl-owskiego sądu i więzienia. Dzisiaj zamek pełni funkcję siedziby Sądu Okręgowego w Rzeszowie.
Jego obecna bryła powstała w latach 1902-1906 na miejscu dawnego zamku Lubomirskich, wybudowanego prawdopodobnie na przełomie XVI i XVII wieku.
Do dzisiejszych czasów ze starej fortecy zachowała się jedynie dolna część wieży bramnej, część piwnic, fortyfikacje obronne i fragmenty fosy. Zniszczeniu i rozparcelowaniu uległy rozległe ogrody z jeziorem i wyspą, które znajdowały się po północnej i wschodniej stronie zamku. Jak ten największy zabytek Rzeszowa wygląda dzisiaj? Zamek przykuwa uwagę przede wszystkim potężną sylwetką i silnymi obwarowaniami z czterema wielkimi murowanymi bastionami w narożach. Jest to okazała budowla w typie nowożytnej fortecy, a jednocześnie wielkopańskiej rezydencji. Dwupiętrowa bryła zamku przybrała kształt prostokąta o wymiarach 65 x 71m ze sporym wewnętrznym dziedzińcem. Wieża posiada sześć kondygnacji, 55 metrów wysokości i zwieńczona jest interesującym hełmem, wykonanym w 1906r. według pierwotnego barokowego wzoru. Na frontonie wieży, po obu stronach wejścia znajduje się kilka pamiątkowych tablic. U szczytu wieży znajduje się również zegar, wykonany przez znaną fabrykę zegarów wieżowych Michała Mięsowicza w Krośnie w 1904 r., który został ponownie uruchomiony w 1993r.
Wewnątrz zamku znajduje się godny uwagi westybul (czyli obszerny, reprezentacyjny przedsionek stanowiący połączenie głównego wejścia z innymi pomieszczeniami) i reprezentacyjna klatka schodowa. Oprócz tego "możemy zobaczyć" salę reprezentacyjną i znajdującą się w północnym skrzydle dawną kaplicę więzienną.
Gmach otoczony jest czworobokiem kamiennych fortyfikacji z wydłużonymi bastionami na narożach, opartych w zasadniczym zarysie na zasadach szkoły staroholenderskiej, a w części wschodniej na zasadach Pagana. Wysokość kamiennych murów sięga przeciętnie 5m. Każdy z bastionów ma swoją nazwę. Na ich narożach ustawione są kamienne wieżyczki, tzw. kawaliery, z rzeźbionymi plakietami patronów pochodzące z 1746r. Patronem bastionu od strony północno-wschodniej jest św. Andrzej, od północno-zachodniej św. Franciszek, od strony południowo-zachodniej św. Maria i od południowo-wschodniej św. Hieronim. Od całości odróżnia się wschodnia ściana bastionu św. Andrzeja, niemal pionowa, zbudowana z innego kamienia, będąca fragmentem pierwotnych obwarowań z połowy XVII w. odsłonięta w toku restauracji, po zdjęciu późniejszej obudowy.
Od strony północnej (wille secesyjne) i wschodniej (fontanna multimedialna) możemy również zobaczyć pozostałości fosy, która niegdyś otaczała rzeszowski zamek.