Zapotrzebowanie na nowy obiekt sportowy w Rzeszowie zrodziło się w latach 50. XX wieku, dzięki dynamicznemu rozwojowi wielosekcyjnego klubu sportowego ZKS Stal Rzeszów. Sekcja piłkarska, która odgrywała pierwszoplanową rolę, od początku swojego istnienia (1944r.) borykała się z problemami związanymi z brakiem odpowiedniej infrastruktury do treningów i rozgrywania meczów ligowych.
Przez kilka lat piłkarze Stali byli na łasce innych rzeszowskich klubów dysponujących stadionami lub boiskami. Początkowo trenowali pośród osiedlowych bloków, natomiast swoje mecze ligowe rozgrywali na stadionie przy ul. Langiewicza, oraz na nieistniejącym już boisku "Sokoła" na Staromieściu. Pierwsze własne boisko sportowcy i sympatycy z Państwowych Zakładów Lotniczych wybudowali w 1949r. obok torów kolejowych, przy obecnej ulicy Żwirki i Wigury. Służyło im jednak krótko, ponieważ wkrótce zostało zajęte pod budowę bloków mieszkalnych. Następnym boiskiem piłkarskim, które służyło im jeszcze krócej niż poprzednie było to, zbudowane przy kinie "Przewodnik" na ul. Dominikańskiej (dawna Pstrowskiego). Dzisiaj na tym terenie znajduje się budynek Szkoły Podstawowej Nr 10.
Lokalizacja pierwszych boisk piłkarskich Stali Rzeszów przed budową stadionu przy ul. Hetmańskiej (wtedy Obrońców Stalingradu). fot. Google Maps
Latem 1953 roku Miejska Rada Narodowa (MRN) zgodziła się przekazać 12ha terenu pomiędzy rzeką Wisłok, a ówczesną ul. Obrońców Stalingradu na potrzeby rzeszowskich sportowców. Powstał Komitet Budowy Stadionu, którego przewodniczącym został inż. Marian Bartkowiak. Pozyskano pozaplanowe kredyty, a także środki pochodzące ze składek pracowników WSK Rzeszów. W realizację przedsięwzięcia zaangażowano kilka przedsiębiorstw budowlanych m.in. Zjednoczenie Robót Inżynieryjnych Oddział Rzeszów i Zjednoczenie Budownictwa Miejskiego. Kierownikiem budowy został Pan Czama.
OD POMYSŁU DO PROJEKTU
Projektantem rzeszowskiego stadionu był Alfons Hoffmann - polski inżynier-elektryk, wychowanek i profesor Politechniki Gdańskiej, działacz państwowy i społeczny. Był wybijającym się przedstawicielem ukształtowanej w okresie zaboru pruskiego inteligencji polskiej Pomorza Nadwiślańskiego.
Gdyby wszystkie ówczesne plany zostały zrealizowane, mielibyśmy aktualnie piękny kompleks sportowo-rekreacyjny Rzeszowa. Projekt Hoffmanna przewidywał budowę boiska głównego z trybunami na 10 tys. widzów i okolającej go bieżni lekkoatletycznej, boiska treningowego, boiska do piłki ręcznej, siatkówki, koszykówki, boiska gimnastycznego i toru przeszkód. Wokół boiska treningowego zaplanowano treningowy tor żużlowy. Całość miała zostać obsadzona licznymi drzewami i krzewami.
Od strony dzisiejszej ul. Hetmańskiej miał stanąć pawilon sportowy wyposażony w 6 szatni, 15 natrysków, 4 umywalni. Ponadto w budynku miała się znaleźć świetlica, pokój lekarski, pokój instruktorski, garderoba i wiele innych. Stadion miał być wyposażony w 10 kas biletowych.
Po przeciwnej stronie ulicy istniały plany wybudowania krytej pływalni oraz dużej sali gimnastycznej. Obok nich powstać miał kort centralny z widownią na 3 tys. miejsc siedzących, który zimą miał pełnić funkcję lodowiska. Przewidziano również miejsce na parking dla samochodów osobowych oraz stojaki dla rowerów.
Źródło:
- czasopismo "Wiadomości fabryczne" wyd. 30.06.1953 nr 8 (20) - Rzeszów
- czasopismo "Wiadomości fabryczne" wyd. 29.10.1953 nr 15 (27) - Rzeszów
- czasopismo "Wiadomości fabryczne" wyd. 28.11.1953 nr 17 (29) - Rzeszów
- "RZESZÓW Stadion Miejski" Galeria Fotografii Miasta Rzeszowa - Rzeszów 2012